Szkoła Podstawowa Specjalna im. Juliana Tuwima w Stargardzie

Terapia pedagogiczna

Terapia pedagogiczna to proces podjęty w celu skorygowania niepełnowartościowych zachowań, wynikających z zaburzeń rozwoju. To takie organizowanie aktywności, by poprzez zaspokajanie potrzeb, wyzwalanie zmian motywacyjnych, a także usprawnianie zaburzonych procesów, kompensowanie braków funkcji przy jednoczesnym oparciu się na najmocniejszych stronach dziecka, umożliwić mu dalszy pełny rozwój osobowości. Terapia ukierunkowana jest na likwidowanie objawów, np. trudności w czytaniu, pisaniu.

Praca terapeutyczna obejmuje dwa obszary wpływów na dziecko:

  1. obszar wpływu pośredniego – poradnictwo dla rodziców, nauczycieli w celu organizowania środowiska rodzinnego dla zaspokojenia potrzeb dziecka i odpowiedniego stymulowania rozwoju,
  2. obszar bezpośredniego oddziaływania – poprzez osobisty kontakt terapeuty z dzieckiem.

Zasady terapii pedagogicznej:

  1. ścisła zależność postępowania terapeutycznego od uzyskanych wyników badań psychologiczno– pedagogicznych, lekarsko– środowiskowych,
  2. zasada integracji – łączenie wiedzy o potrzebach, możliwościach dziecka z wiedzą o formach i metodach terapii,
  3. zasada indywidualizacji – program powinien być ukierunkowany według indywidualnych możliwości i potrzeb dziecka.
  4. zasada drobnych kroków – stopniowanie trudności w opanowaniu techniki czytania i pisania uwzględniając złożoność tych czynności i możliwości percepcyjne dziecka. Nic tak nie burzy terapii jak pośpiech,
  5. zasada właściwej atmosfery zapewniającej poczucie bezpieczeństwa, akceptacji – mobilizacja dziecka do zwiększonego wysiłku poznawczego,
  6. zasada właściwego wzmacniania – nagradzanie, dostrzeganie nawet minimalnych postępów u dziecka,
  7. zasada eliminowania frustracji – nie obniżanie samooceny dziecka, ocenianie za wkład pracy i wysiłek nawet, gdy nie przynosi efektu.
  8. zasada korekcji zaburzeń – ćwiczenie przede wszystkim funkcji najgłębiej zaburzonych i najsłabiej opanowanych umiejętności,
  9. zasada kompensacji zaburzeń – łączenie ćwiczeń funkcji zaburzonych z ćwiczeniami funkcji nie zaburzonych w celu tworzenia właściwych mechanizmów kompensacyjnych,
  10. zasada  ścisłej współpracy domu i szkoły w celu przestrzegania jednolitego systemu postępowania wobec dziecka.

[na podstawie opracowań mgr Bogusławy Wojtowicz]